
เมื่อเธอพูดกับฉันอย่างตรงไปตรงมาเปิดเผยความรู้สึก
แม้ว่าคำพูดที่พูดออกมาจะไม่ละมุนละไม และระคายหู
ฉันก็รับรู้ สัมผัสความสุจริตใจของเธอได้
แต่เมื่อใดที่เธอสื่อสารกับฉันอย่างปากกับใจไม่ตรงกัน
แม้คำพูดจะหอมหวาน นุ่มนวล เอาอกเอาใจ
แต่ฉันก็รับรู้สัมผัสถึงความหมายที่ซ่อนเร้น
ความลึกๆ ที่เธอแฝงมันเอาไว้
ฉันฟังถ้อยคำเหล่านั้น ด้วยความรู้สึกเจ็บปวด
ทุกครั้งที่เธอทำต่อฉัน
เพราะเธอกำลังขาดความจริงใจที่เคยให้กับฉัน
มันเป็นเพียงบทหนึ่งของของเกมส์
ที่เธอกำลังเล่นอยู่เท่านั่นเอง... เท่านั้น จริงๆ
ดร.นวลศิริ เปาโรหิตย์
จากหนังสือ ค้นหาตัวเอง
ขอบคุณแหล่งที่มาจาก
Bloggang.com ตะวันสีชมพู